Gül Özmetin şöyle diyor: "Kâğıt ve kalemle dostluğum çocukluğumda başladı ve sanırım ölene kadar bu dostluk hiç bitmeyecek... Hayatı şiir olan ve şiir gibi yaşayan biri, kendini en güzel şiirle anlatır; Ben hep susarım Sustuklarım mısralarımla konuşur... Ben hep ağlarım Gözyaşlarım harflerime sığınır... Mutlu zamanlarım da var elbet Gülüşlerimi de satır aralarına saklarım... Benim adım 'Şiir' Ben yazdıklarımda can bulurum... Yazdıklarıma 'Can' olurum..."
