La Chartreuse de Parme, ilk kez 1839 yılında iki cilt olarak basılmış, Balzac'ın ünlü bir makalesi üzerine yeniden yazılmış ve tek cilt olarak 1842'de tekrar basılmıştır.
Tam da Parma Manastırı'nı yayına hazırladığımız bu günlerde, çeşitli kitaplarda tekrar tekrar bu kitapla ilgili yorumlarla, hatıralarla karşılaşıyorum. Sanki herkes sözbirliği etmişçesine bu romanın dünyada roman diye bir şey varsa onun en iyi örneği olduğunu söylüyor. Daha geçen gün Scholem'in Walter Benjamin üzerine yazdığı kitapta Benjamin bir mektubunda "Neşe içinde yazılmış bu kitabı neşe içinde okuyor insan", diyordu. Bir diğer kitapta da Calvino bu adam anlatmanın büyüsüne kapılmış, öylesine derine iniyor ki, anlattığı şeyin binlerce veçhesi ortaya çıkıyor, o yine daha fazla, daha ayrıntılı, anlattıkça anlatıyor, diyordu. Benden söylemesi: Bildiğinizi sandığınız, yıllar önce okuduğunuza emin olduğunuz bir kitabı tekrar keşfetmenin keyfini yaşayacaksınız. Tadını çıkarın.
