Şiirin Ortak Paydası 2 - Kuram ve Çözümlemeler - Mehmet Yalçın

Şiirsel yaşamı canlı tutması gereken "işlevler" ile onları yerine getiren "kişiler" arasındaki ayrım üstünde özellikle durmak istiyorum. Çünkü bu ayrımın söz konusu olduğu yerde, şiiri canlı tutacak ya da yozlaştıracak duyarlı bir sınır var bence. Önce ozanlık ile okurluk işlevini ele alalım. Kültürel gelişmişlik düzeyi bir yana, şiir yazma yetisi ile şiirden tadalma duyarlılığı (Buna “beğeni” diyorlar) birbirini ne zorunlu kılan, ne de engelleyen, ama karşılıklı olarak bütünleyen iki ayrı ruh durumunu belirler. Nitekim şiirsever bir toplumun yalnızca ozanlardan ya da yalnızca şiir okurlarından oluşması diye bir şey düşünülemez. Böyle bir toplum ne yaratıcı olurdu, ne de ilginç... Tıpkı sinemasever bir toplumun yalnızca sinema yönetmenlerinden oluşmasına gerek bulunmadığı gibi. Her şiir okurunun ozanlığa yeltendiği ya da ozanların kendilerinden başka şiir okuru bulamadığı bir toplum ne kadar komik olurdu değil mi? İşte "duyarlı sınır" dediğim ve ozanlık ile okurluğu birbirinden ayıran o çizgi, böyle bir komikliğe geçit verebilir.
 

Şiirin üretimi ile incelenmesi de aynı biçimde, birbirinden değişik iki işlevi ve iki ruh durumunu belirler: Biri ötekini ne dışlar, ne de zorunlu olarak içerir; birbirini bütünlerler. Buraya bir şey eklemek istiyorum: Okur-ozan ilişkisi bir tür pazarlama gibidir ama burada bir nitelik arayışı söz konusudur, bir tür denetim söz konusudur. Bu anlamda bir işlevin kendi içindeki niteliği ayrıca tartışmaya açıktır.(s.168)

Detay Bilgileri
Dil	Türkçe
Basım Tarihi	Aralık 2010
Yazar	Mehmet Yalçın
Sayfa Sayısı	440
Kağıt	Kitap Kağıdı
Kapak	Karton
Basım Yeri	İstanbul
Baskı Sayısı	1
Ebatlar (YxG)	13x21 cm
Isbn No	6055717162
Üst Lejant	Şiirin Ortak Paydası 2