Bu kitabın çıkış noktası, tiyatroda yönetmenin XIX. yüzyılın sonlarında nasıl ortaya çıktığını ve takip eden süreçte bir oyunu sahnelemeyi mümkün kılan uygulamalar bütünü içinde nasıl temel bir figür haline geldiğini göstermektir. Natüralizm, sembolizm ve grotesk arasında biçimlenmeye başlayan temel ayrım ve etkileri merkezine alan çalışma, XIX. yüzyılın son çeyreğinden itibaren teatral yaratma edimine damgasını vurmuş birçok başat figür üzerinden yol alıyor. Reinhardt, Craig, Meyerhold, Piscator, Brecht, Artaud, Grotowski ve diğerleri.
Alanın saygıdeğer uzmanlarından biri sayılan Edward Braun, teorik yoğunluğu içinde konuyu farklı açılardan görmeyi mümkün kılan birçok ikincil tarihi ve pratik ayrıntıyla örülmüş bu metinde, farklı deneyimleri birbirine bağlayan bir süreklilik ve kökten ayrımlara kapı aralayan bir kopuş diyalektiğinin izini ustaca sürüyor.
