Yaz mevsimi tüm güzelliği ile sürüyordu. Kırlar harikaydı. Buğday tarlasında sapsarı başaklar ılık rüzgarlarla dalgalanıyor, yulaflarsa yeşilin en güzelini sergiliyordu. Uçsuz bucaksız çimenlerin üstünde öbek öbek samanlar toplanmıştı. Leylak annesinden öğrendiği mısır dilini konuşarak uzun bacaklarıyla bu güzelliklerin arasında yürüyordu. Tarlaların, bahçelerin çevresinde, derin göllerin bulunduğu uçsuz bucaksız ormanlar uzanıyordu. Kuytu köşelerden birinde kendisine yuva yapmış bir ördek kuluçkaya yatmış dünyaya gelecek yavrularını bekliyordu. Ama beklediği an bir türlü gelmiyordu, beklemekten bıkmıştı. Üstelik onu ziyarete gelen kimse de yoktu. Çünkü diğerleri yüzmeyi, sularla oynamayı yeğliyorlardı.
