Doğumundayım günün. Zaman, göğsünün kafesine bastırdığı güneşi öpe koklaya bırakacak kollarından. Bırakacak sitemsiz, çekincesiz... Çıplaklığından, narin ve kırılgan gövdesi aklaştıracak usulca grisini çarşafın. Birileri, ölümüne karar verirken var oluşun, birileri, ölümüne direnecek yok oluşa. Kalk ayağa! Sen de yaşamın yanında ol! Toprağın özü gibi, ağacın dalı gibi, insanın hası gibi... -Serpil Devrim-
