Aleladelikleriyle, sıradanlıkla perdelenmiş örtülü uyumsuzluklarıyla bu ülkenin insanları; o insanları dışlayan, öğütücü ve tüketici yaşam kalıplarıyla bu ülke; ama her şeye rağmen o insanlar!... Paramparça bir bütünlük, birbirine uymazların birlikteliği, toplumumuzun kakofonik senfonisi. Dinçmen’in psikiyatri kliniklerindeki engin deneyiminden ve tutkuyla sevdiği Heybeliada hayatından esinlenerek hüzünlü bir alaycılık ve mizahla sergilediği “insanlık halleri”...
