"Dışlanıyorum" ya da sevmiyorsunuz beni sözleri artık gündemimiz haline gelmiş olsa da hayat memat meselesi haline gelen, şuursuzca ardından sürüklendiğimiz durum içinde kaynayıp gitmişti, onun o küçük bedeninin taşıdığı sorumluluk gereği suskunluk ve hırçınlıkla eşleşmişti.
Çarpık hayatın neye dayanarak verdiğini bilmediğim aşkı, bir solukta verdiği gibi geri alışını talihsizlik içinde ancak seyirci olduğum bir üçgen içinde bir bir geçmişin izlerini nasıl sildiğine de tanık oluyordum. Dünü nasıl yaşadığımı unutturan bir geleceği göğüslerken içinde sadece kanatıcı yaranın zaman zaman kanamasını buhrana düştüğüm zamanlarda daha yoğun hissediyorum.
