Letaif-i Rivayat, Ahmet Mithat Efendinin 1870-1894 yılları arasında neşrettiği yirmi beş kitaptaki otuz hikaye ve romandan meydana gelen külliyatın ortak adıdır. Letaif-i Riyavat'ın dördüncü cüz'ünün başında yer alan "Kariin-i Kirama Suret-i Mahsusada Teşekkür" başlıklı yazıda yazarın belirttiğine göre, bu seri aslında üç kitaptan meydana gelecek şekilde düşünülmüş, fakat bu üç kitapta yer alan hikayelerin ilgi görmesi üzerine yazar başka adlarla ve müstakil olarak neşredeceği eserlerini de Letaif-i Rivayat üst başlığı altında yayımlamıştır. Dolayısıyla Letaif-i Rivayat ortak adı bu eserlerin ortak bir tema veya düşünce etrafında kaleme alınmış olduğu anlamına gelmemektedir. Aynı yazıda yer alan, "Asıl maksat asar-ı naçizanemi meydan-ı intişara koymak olduğuna göre nam ve ünvanın hiçbir ehemmiyeti olmaması..." şeklindeki ifade de yazarın böyle bir amacının bulunmadığını göstermektedir. Bunları, Ahmet Mithat Efendinin yine aynı yıllarda müstakil olarak yayımlandığı romanlardan farklı kılan, belki hacim itibariyle daha kısa eserler oluşlarıdır. İçlerinde hacmi, kurgusu ve zengin kişi kadrosu veya kişilerin geniş bir çerçevede veriliş ile romanı olarak değerlendirilebilecek eserler de bulunmakla birlikte, bunların çoğunu "büyük hikaye" kategorisine koyabiliriz. Bu hikayelerin çoğu, konusunu bizim hayatımızdan almakla birlikte içlerinde konusu Fransa'da geçen ve dolayısıyla kişi kadrosu yabancılardan oluşanlar da bulunmaktadır. Külliyatın yedinci kitabı ise bir tiyatro eseridir.
