İslam Çupi, Milliyet’te yazmaya başladığı 1981 Eylül’ündeki ilk yazısında, “23 yıl sonra çok mu geç?” başlığı altında şunları yazmıştı: “23 yıl önce geldiğim sokağa 23 yıl sonra tekrar düşmüşüm. Kafasını asfalta dökmüş, moralini sıfır kilometreye getirmiş, üzerimdeki tek pantolon ve gömleği taşınmaz ağırlık kılmış bir adamcık olarak. İşte o anda pencerelerden birinden bir ip düşmüş önüme. ...Ben bu ipi 23 yıl beklemişim. Çünkü bu ipin zahmetli kilometrelerinin bitiminde, Türk sporunun Everest gazetesi Milliyet’e varmak vardı. ...İşte geldim, 23 yılımı eskitmiş olaraktan, yaşım kırkdokuza devrilmiş olaraktan... Milliyet için çok mu ihtiyarım acaba?” Hiç de geç değildi! Çupi, Milliyet’te, yazarlığının yeni bir baharını yaşadı. Üslubu, yeni çiçekler açtı. Elinizdeki kitap, Çupi’nin 1981-2001 dönemindeki yazılardan bir demettir. İlk kitaba başlığını veren bahsin, “futbolun ölümü”nün ilk işaretleri... 1980’li ve ’90’lı yılların futbol ve spor dünyasından portreler, enstantaneler... Usta, “Ben yenilikçi değilim!” diye haykırıyor!
İslam Çupi, spor ve futbol yazarlığında kendine mahsus bir kalemdir. Onun yazarlık üslubu, “futbol sadece futbol değildir” deyimini doğrular: Sadece oyunla ve ortamla ilgili analizleri için değil, bizzat edebi tat uğruna okunacak bir yazardır. Futbola, estetik değerler yüklemeye çalışarak, sevgiyle, muhabbetle bakan bir yazardır. İletişim Yayınları, Futbol Kitapları dizisinde, üstadın seçme yazılarını üç kitap halinde yayımlıyor.
