"Annesinin kucağında yatan, benim adımı taşıyan o çocuğu da görüyorum. Kocaman bir adam olmuş, vaktiyle benim tutmuş olduğum yolda hızla başarıya doğru ilerliyor. Onun büyük başarı kazandığını, adımın onun ışıkları sayesinde parladığını görüyorum. O adın üzerine sürdüğüm lekelerin kaybolduklarını görüyorum. Onun yargıçların, şeref sahibi kimselerin en ileri gelenlerinden biri olarak gene benim adımı taşıyan altın sarısı saçlı bir oğlan çocuğu buraya getirdiğini görüyorum. Burada da artık bugünkü manzaranın izi bile kalmamış olacak; eğlence yeri halini alacak. O adamın çocuğa şefkat dolu titrek bir sesle benim hikayemi anlattığını duyuyorum."
