Arada sırada pembe yalanlar söylediğim olmuştur. Ama sınıf öğretmenimizin bir sözünden sonra yalan söylemedim. Yalanın pembesi, beyazı, mavisi olmazdı. Bana göre yalan yalandı.
Öğretmenimiz ne güzel söylemişti: "İnsan sevmediği kişiye yalan söyler. Sevdiği insana ölse yalan söylemez." Bu sözden sonra yalanı yakınıma yaklaştırmadım. Yalandan, yalan söyleyenlerden kaçtım. Bizimkilere, yani anne ve babama, doğruyu söylüyordum. Onlar inanmayıp üstüme gelince durumu azıcık çarpıtıp aktarıyorum.
Annemle babam mı? Onlar hiç yalan söyler mi canım? Bu kitapta yazanları bir okuyun da, ebeveynlerimizin ne kadar Doğrucu Davut olduğunu bir görün...
