Bu satırları yazarken en çok düşündüğüm, karşımdaki kişinin yerine kendimi koyduğumda neye ihtiyacı olabileceğini anlamaya çalışmaktı. Biliyorum ki, senin en çok sana ihtiyacın var. Kendinle baş başa kaldığın zamanlarda sıkılmadan, korkmadan, bunalmadan, kimseye ihtiyaç duymadan kendi kendine yetebilen biri haline gelmeye ihtiyacın var.İnsanlar olarak o kadar alıştık ki kalabalıklar içinde mutlu olmaya... Bize övgüler yağdırılmadan, takdir edilmeden, sevildiğimizi hissetmeden, ilgi görmeden, hatırlanmadan, sırtımız sıvazlanmadan, önümüze her şey hazır getirilmeden, evde bir gürültü olmadan, internetimiz veya telefonumuz olmadan yaşayamayan bir toplum haline geldik. Oysa ki, "Sen Hayatsın" ...
