Proust, Okuma Günleri metninde, ayrıntılı bir şekilde, bitip tükenmek bilmeyen cümleler aracılığıyla, kurnazca yapılmış mecazlarla dopdolu, okumanın zevkine, çocukluğa, kendini adadığı ortamda betimler her şeyi. Gerçekten de, esas itibariyle okumadan geriye kalan şey, şöyle açıklanabilir: "Okuma yaptığımız günlerin ve yerlerin bir görüntüsüydü bu!"
