Aşk, gurbet, ayrılık, sevilen kişilere duyulan özlem ve yakınma konularını işleyen maniler, Türk Halk Edebiyatı anonim nazım türlerindendir. Dede Korkut Hikayelerinde, "Koçun Türküsünün manisini ver"; Yunus Emre'de, "Dilin ile şakırsın / Çok maniler okursun" dizelerinde rastladığımız mani söyleme geleneğimiz, nesiller öncesinden günümüze kadar aynı biçimlerde devam etmiştir.
Maniler yedişer hecenin yanında beş, altı, sekiz, on bir heceli dörder dizeden oluşurlar.
Manilerimiz, türkülerimizde, ninnilerimizde olduğu gibi şiirsellik ve ritim özellikleriyle insanımıza ortak milli kültürümüze özgü bir güven, duygusallık kazandırmakla beraber güzel Türkçe'mizin özgün dil özelliklerini de sezdirirler. -Serdar Tümüklü
