"Şiirimize baktıkça, şiirimizde o güzelleşmek kaygısını gördükçe, bir iki boncuğa varını yoğunu feda eden yamyamlar geliyor aklıma. Nereden tutulmuşuz bu illete?(..) Geçti o günler, edebiyatımız süslemek bayağılığından kurtuldu, demeyin! Hayır, kurtulmadı. Yalnız ölçüler değişti. Gene hayatlar gibi güzel peşinde koşmaktan kendimizi alamıyoruz. Açın dergileri, bakın şiirlere! Bütün şairlerde bu kaygı, bütün şairlerde bu illet. Yedisinden yetmişe kadar, Yahya Kemal'inden çiçeği burnunda şaire kadar herkes bu derde tutulmuş.Başka bir istek, başka bir düşünce aramayın! Güzel, güzel..Hay yere batası güzel!"(1950)
"Her şey insan içindir. Başka kimin için olabilir? Kurtlar, kuşlar için mi? Bilgi de, sanat da insan için. İnsanın, tabiatın ve toplumun yıkıcı kuvvetlerini yenerek daha rahat, daha kolay, daha insanca yaşaması için. Bırtakım mantık oyunlarıyla bu ana kuraldan ayrılmak, bu ana kuralın tersine kürek çekmek şairliğe sığmaz gibi geliyor bana."(1952) -Oktay Rifat-
