Jessica sokak kapısında duraksadı. Bunun bir rüya olması gerekiyordu: Havada milyonlarca elmas vardı, ıslak ve parlak asfaltın üzerini kaplamışlardı. Birbirlerinden sadece birkaç santimetre uzakta olan tanecikler göz alabildiğine uzanıyor, sokağın öbür ucuna kadar her yeri ve gökyüzünü dolduruyordu. Küçük mavi taneler bir gözyaşından büyük değildi. Jessica elini uzatıp taneciklerden birine dokundu. Küçük elmas titreşti, sonra parmağına aktı, soğuk ve ıslaktı, yok olup gitti. Jessica elmasların ne olduğunu anladı. Uçan tanecikler aslında yağmur damlalarıydı, havada hareketsiz duruyorlardı. Sokakta veya gökyüzünde hareket eden bir şey göze çarpmıyordu. Etrafında zaman durmuştu.
