Sıkıntılar, üzüntüler uçup gitmişti bir yerlere... Kendimizi harika hissediyorduk ve en az beş saat sohbet ettik. Aşık falan değildik! Üçümüzün de hayatı bomboştu aslında... Başka insanların oturup hallerine ağlayacakları bir günde; kahkahalarla gülmemiz, tamamen beynimizle sağladığımız bir durumdu.
Hayallerimizin sınırı, ya da bize dur diyen yoktu nasıl olsa! Kurdukça kurduk... Mahsus yapıyorduk bunu... Yaşamla başa çıkabilmenin en güzel yoluydu...
