Beni saat altı sularında yakaladı. Şimdiye kadar hiç yaşamadığım bir ümitsizlik dalgası içimi kapladı, yüreğimi sıkıştırdı, bağırsaklarımı burdu, boğazımı yaktı ve gözlerimi yaşlarla doldurdu. Uzun zamandır bastırıldığı için korkunçlaşmış bir şey, şimdiden akşam gölgelerinin oynaştığı hücremin sert ve dar yatağı üzerinde beni iki büklüm etti. Saat altı olmalıydı. Hapishanede nispeten sessizlik hüküm sürüyordu. Yakında, avlunun öte tarafındaki kısımda bir mahkum sedirinden kalkar, alt camları yarı saydam pencerenin önüne çakılı olan kirli masaya tırmanır ve bu tarzda sporlar için...
