Kara toprağın içine gömülürken ağzına dolan çamura rağmen hala çığlık atmaya çalışıyordu. Kısa bir süre içinde, evet 1-2 saniye sonra ova derin bir sessizliğe gömülmüştü. Çevresine bakmaya çalıştı, hareket edemediğini dehşetle fark etti. "bu nasıl mümkün olabilir? Diye sordu kendi kendine. Dünyada pek az kalmışlardı ve yalnızlığın acısını zaten yaşıyordu.
"Tanrım" dedi, "böyle yaratılmayı ben dilemedim, bize neden bunu yapıyorsun?"
