Yeterliliğinde birleşilen insanlarla yapılmış bir sohbetin zevki, pek az 'hal' içinde bulunabilir: İki insan arasındaki çok özel iletişimin veya milletin sıkıntı yahut güzelliklerinin dile getirilerek duygu ve düşünce ile yıkandığı sohbetlerin lezzetinden söz ediyorum. Soruyu sormayı bilenler de bu lezzeti artırırlar. Nefislerini merkez yapanlar, her şeyin bedelini maddiyatla ölçenler, akıl ve gönül kapılarını mühürlemiş olanlar, bu lezzeti tadamazlar.
İnsan, sorusu olan, iletişime esas olmak üzere sorusunu uygun kişiye yönelten, aldığı cevapları, kendisi ve/veya toplumu için kullanılır kılan canlıdır. Soru ile cevap arasındaki derin ilişki, soruyu soranın derdinin ne olduğunu ve cevabı verenin karşısındakinin derdini, niyetini, problemini doğru anlamasıyla mümkündür. Aksi halde yıkıcı kopukluğun gerçekleşmesi kaçınılmazdır. Kıskanmadan ve öfkelenmeden kendi adına sorulan sorulara, başka birinin verdiği cevapları okumak isteyenlere, bir hizmet sunmanın mutluluğu içinde. -Merve Can, Editörden-
