Sesler, renkler, kokular, görüntüler "boş doğa"da çırçıplaktır. Her şair, onlara kendi sözcükleriyle giysiler diker. Kimi görüntüler, sözcüklerle örtündükçe kimileri de onlardan arınır. Geriye ise yine görüntüler kalır. Birkaç yalın sözcükle yeryüzü yeniden yaratılabilir. Haiku, işte o sessiz, taze sözcüklerin uğuldayan gölgeleridir.
I. İlk sis sonrası- Yalanıp duruyor ay bir kedi gibi
II. Dağa uzanmış kartalın gölgesinde miskin karınca
III. Bu güz gecesi kararmış kırık çömlek şairin kalbi
