Neler Duyuyorum dişlenmiş kulaklarımdan Yankılanan yorgan gibi parçalanmış oda duvarında Dalgalanmıyor vücudum kırmızı fırtınalarda Cilasız marangozlar utansın Etrafa tüküren bir tahta gibiyim Var mısın diyorum kendime şimdi Babası ölmüş klarnetler öpsün mü göğsünden Rüzgârı incitmeden kabullensin mi yüzün Buyur etsin mi yağmuru terzi ellerin Kendi söktüğümü dikiyorum hayatımdan
