"Sevgilinin kapısına dayanan dost, içeriden gelen 'Kim o?' sorusuna 'Ben' diye yanıt verdi. Sevgili: 'Git buradan, çünkü burada tek kişiye yer vardır' dedi. Dost anladı ve geri döndü. Yıllar sonra pişti, tekrar geldi ve kapıyı çaldı. İçeriden, 'Kim o?' dendi. Dost 'Sen' dedi. Sevgili: 'Mademki bensin, gir içeri' dedi."
"Ben de varım demek kişiye günah olarak yeterlidir" diyen anlayış ile var olmanın ne olduğunu anlatıyor Mevlânâ. Yok olarak ve 'hiç'lenerek var olmak bir "bilinç" hâlidir. Bilmenin asıl amacı, "amacın" bilgisine ve bilincine varmaktır. Bilmemek "cehâlettir". Bu kitap Mevlânâ'nın aşk yoluyla "cehâletten" "imana" yükselmenin varoluşsal yolunu tarif etmeye çalışmaktadır.
