Diyâr-ı Rûm'un sultanı ve İslâm'ın sancaktarı Fatih'in ardından Kanunî Sultan Süleyman da "aşkın ideal"in simgesi kabul edilen Ayasofya ile boy ölçüşecek bir imparatorluk camiinin inşasına girişir. Ne var ki bu çaba, Ayasofya banii Iustinianos'a öykünmekten ziyade, bir sürekliliğin altını çizen; İ'lay-ı Kelimetullah ülküsünü belirginleştirecek bir "eser" inşa etme girişimidir. Böylelikle bir "imtidad ve istikrar"ın ifadesi olarak Süleymaniye, imparatorluk başkentinin semâsında saygı duruşu ile meydan okumanın ortak bir tecessümüdür.
