Şairimiz "Ben insanları en çok yazılarda anladım." diyor ve ekliyor: Tanrı'ya inandığı kadar yazmak, yazmak, yazmak... Ve yazdıkça inancını hissetmek... Mademki varım, öyleyse Tanrı istedi ve ben yazılarımda ruhları tasarladım. Sebepsiz, çıkarsız ve insanca sevmelerle dolu kemiklerimin arasındaki ruh torbam...
Bana yakınsan hep bileceksin, ben seni hep ruhumla saracağım... Düştüğünde ellerimle yakalayacağım... Ve hep parmaklarımla gülümseyeceğim Tanrı'ya şükretmek için, sevdiğim her ruhun varlığına... Mademki varım, öyleyse Tanrı istedi ve ben yazılarımda ruhları tasarladım... -Fulyaca-
