Herkesin çaresizliği, kendisinin kör kuyusudur. Asıl olan, çaresizliğe çareler bulup o kör kuyunun içinden çıkabilmektir. Bu çareleri insan bazen kendi kendine bulur, bazen birilerinin yardımıyla bulunur, bazen de çareler olsa da bulunamadığından kişi kör kuyunun içinde tutsak olarak kalır. İşte o zaman her şey çok geçtir. Yapacak bir şey yoktur.
