Araf'ın Yokluğu bir ilk kitap. Damıtılmış yaşam deneyimlerinden süzülüp gelmiş bir bakışın/anlatımın öyküleri her biri. Yaşama sevgi dokunuşlarının diliyle bakıp kuruyor öykülerini, Bilgin. Bazen buruk, içli, bazen gülümseten, bizi okur olarak merak duygusuna kaptıran anlatıcının bakışına yansıyan insanlık durumlarını içlenerek okuyacaksınız gene de. Yarım kalmışlıklar, burukluklar, bırakılmışlıklar, tamamlanamamış düşler... Özcesi hayatın sağanağına tutulmuş insanların öyküleridir okuyacaklarınız.
Bilgin'i okurken Vasili Şukşin'in Yaşama Tutkusu'ndaki öykülerini hatırladım bir ânda. Romantik gerçekçi Şukşin ile İnci Bilgin'i buluşturan kuşkusuz insan/insanlık durumlarına (dramlarına diyemiyorum) bakışları. Sevgiyle, ilgiyle, merakla ve biraz da sorgulayarak insana doğru yürüyor her iki anlatıcı da. Zamanımızın öykülerini almış sinesine Araf'ın Yokluğu. İmge ve duygu yüklü dilin sağanağında yazıldığı, yazarak kendini var ettiği çok açık. Yalın, saydamlıkla yol alacak bir anlatıcıdan geç kalmış bir kitap. Bilgin'e edebiyatımıza hoş geldin diyorum. -Feridun Andaç-
