"... Bu portreler yalnız ölen kişileri yeniden hatırlatmakla kalmıyor, onlarla birlikte çöken bir incelikler toplumunun ve uygarlığın çatırdadığını duyuruyor. 'Hoyratlığı ve zevksizliği şiar edinen sözüm ona bir halkçılık'ın sürüklediği kültür yozlaşmalarının tehlikesini de söylüyor. İstanbul'un nereden nereye gelişinin de tarihçesi bu anılar... Edebiyatımızın az kullanılır türünün, az bulunur ustalıktaki ürünleri..." -Doğan Hızlan (Cumhuriyet, 28 Şubat 1980)-
"... Haldun Taner'in öykülerinde, oyunlarında gülmeceden, taşlamadan zekice yararlanan yazar kişiliği, bu sevgi dolu portrelerde anlattığı kişilerin açmazlıklarını çelişkilerini, çocuk kalmış, çevreyle ve gerçeklerle uyuşmamış yönlerini de bıyık altından gülerek sergilemekte, eleştirmektedir. Bu kişilerin bıraktığı anılarda derin bir insan sevgisinin, sıcak dostlukların izleri de vardır. Bu anılar kitabı okur için öğreten, düşündüren bir kılavuz da olacaktır." -Konur Ertop (Kitap Dünyası, Mart 1980)-
