"İçimde bağırıp duran, 'Ben büyüdüm artık; kapıyı kendi anahtarımla açtım!' diyen sesi kontrol etmeyi başaramadım. Neyse ki ağzımı elimle kapadım da kimse duymadı. Sanırım o yüzden içimdeki ses bana biraz kızdı ve karnımda tepinmeye başladı. Onu sakinleştirmek için, babamın genellikle bana sinirlendiği zamanlar yaptığı gibi , deriiin bir nefes alarak odama girdim, kapıyı kapattım. Annemin, 'Ellerini yıkamayı...' cümlesinin yarısı kapının arkasında kaldı. Okulda öğretmenim, evde de annem sürekli hatırlatırken istesem de ellerimi yıkamayı unutamam ki! Sanırım şu yüz yaşına kadar bekleme işini de bir kez daha düşünmeliyim. Herkes bana hâlâ bebekmişim gibi davranıyor. Kimsenin benim büyüdüğümü anlayacağı falan yok!"
Yazarlar Hakkında Nilay Yılmaz 1971 yılında doğdu. Çocukken kitaplarla arası pek iyi değildi. Babaannesinden masallar dinleyerek, babasından Karagöz ile Hacivat oyunları izleyerek büyüdü. Büyüdükçe kitaplardaki harflerin büyüsüne kapıldı, okumayı sevmeye başladı. Kendini bildi bileli yazmayı, masal dinlemeyi ve oyun oynamayı çok seviyor. Oyuncaklarla oynuyor, kedilerle oynuyor, dalgalarla oynuyor, rüzgârla oynuyor, düşüncelerle oynuyor. Oynamaktan hiç yorulmuyor. Drama oyunlarına ve sokak oyunlarına da bayılıyor, onlardan sıkılırsa yeni oyunlar uyduruyor. Aklında yazmak istediği yüzlerce öykü var. Oynamaktan vakit bulursa onları da yazacak.
