"Durulmayacağımızı bile bile sığındık birbirimize çünkü artık aşk ta kırlangıç fırtınaları gibi ölümcül geliyordu bize" Bu paragraflar bildiğimiz paragraflardan değil. Özgür Özgün bizi şaşırtmaya devam ediyor. Yine farklı bir dünya, yine farklı bir ifade biçimi...
Özgün, paragrafla ilişkisini sadece akademik düzeyde kurmuyor. Kelimelerin içinde gezinecek kadar içerden davranıyor. Hatta bununla da yetinmiyor; okurun elinden tutup bu eşsiz serüvene ortak ediyor. Onun algısı hep açık, dünyayı bir kuleden izlemiyor. Barikat tanımadan dünyayı hissettiğini bize de hissettiriyor. Bunu da düşsellik içinde yoğurabiliyor. Bazen kendinizi bir salıncakta hissediyorsunuz. Bazen de rüzgârlar çarpıyor yüzünüze.
