Genellikle Nâzım Hikmet'in yergi şiirlerini kişisel nedenlerle kaleme aldığı düşüncesi egemendir. Bu düşüncede, şairin başta Şevket Süreyya Aydemir, Yahya Kemal Beyatlı, Ahmet Haşim, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Peyami Safa olmak üzere birçok kişiyi hedef almasının payı büyüktür. Bu kitapta Nâzım Hikmet'in kişiye yönelik geleneksel yergi öğelerini kullanarak, diyalektik maddeci düşünceye dayanan sanat anlayışıyla toplumsal eleştiri yaptığı, sınıfsal ve ideolojik bakış açısıyla yergi geleneğini dönüştürdüğü ortaya konuluyor.
