Dedesi her yıl olduğu gibi erguvan kokulu çardağın altında, doyumsuz sohbetine başlar. Gözleri onun gönül dostunu, kırmızı saplı, sedef kakmalı çakısını arar. Dedesi de can dostunu sohbetine kendine özgü bir dilde ortak eder. Öylesine hoştur ki anlatılanlar, dinleyenler gökkuşağı renklerine yolculuk yaparlar. Kırmızı saplı çakıda yoğunlaşan anılar bir yaşamın tanıklığını yapmaktadır.
