İnsanoğlu gerçekten de ilginç bir yaratık. Günlerini faydalı işlere dolduran insanların hayatın ayrıntılarına takılmaya zamanları olmaz. Oysa bazı insanlar vardır ki onlar hayatın hiçbir yerine sığdıramazlar kendilerini; hiçbir şeyin bir tanımı yoktur onlar için. Sorguladıkları yaşamı çözemedikçe ideallerinden çok uzaklara düşerler. Sonuçla birlikte yaşamak zorunda oldukları insanları benimsemezler bile, katlanmak zorunda kalırlar ve daima mutsuz olurlar. Hatta kendilerini bir zaman sonra işe yaramaz hisseder, anlamsız bir yerden çok uzakta küçücük bir nokta gibi. Yaşam devam eder, nefes alırlar, konuşurlar, hareket ederler... Ama yaptıkları hiçbir şeyin onlar için bir anlamı yoktur.
Onlar toplumsal konular üzerine konuşmazlar. Çünkü bu onlara boşa harcanan zaman gibi gelir. Hatta bu konuların sıradan öğretiler ve kalıplardan oluştuğunu, bunun dışında hiçbir şey ifade etmediğini düşünürler. Geçmişi sorguladıklarında, reformcu, aydın diye bilinen insanların ağızlarına doladıkları "Aristokratlık, liberalizm, kalkınma" gibi bir sürü işe yaramayan yabancı kelimeleri kullanarak pek de bir şey başaramadıklarını, bunun Rusya için değer ifade etmediğini iddia ederler.
