Pirandello, en son yapıtlarından biri olan Biri Hiçbiri Binlercesi'nde yapıtlarının çoğunda egemen olan temayı işliyor: İnsanın kimliği sorunu. Her zamanki Pirandello mizahıyla, kendi yaşam deneyimlerinden de yararlanarak insan varlığının psikolojik derinliklerine iniyor. İnsana tek açıdan değil 360 derecelik bir olasılıklar toplamıyla bakıyor. Sonuç: İnsan hem kendine hem de başkalarına göre tekil değil çoğuldur; "Bana ne kadar bakan bir çift göz varsa o kadar 'ben' varım." Vitangelo Moscarda, kendi halinde yaşayıp giden biridir. Günlerden bir gün karısının ona burnunun bir kusurundan söz etmesiyle başlar dramı. Moscarda, kendisinin o güne kadar gördüğü ve sandığı gibi olmadığını, başkalarının gözünden yansıtılmış çoğul ve uçucu bir gerçekliği kişileştirdiğini anlar. Hiçe indirgenmiş olarak duyumsar kendini. Prandello, çözümleyici bir teknikle, Moscarda'nın kolay incinir, savunmasız kişiliğinde, sorunun derinliklerine inmeyi başarıyor, yapıtlarının en yoğun, en insan kişisini yaratıyor.
