Emel Koşar, sözü iyice süzerek söylemeyi sevenlerden. Sözü yansıtma aracı olarak görmüyor, sanatın içinden konuşuyor. İlk kitabında resmin izdüşümleri dikkat çekiyordu, yeni kitabında ise müzikten el ve ses alan şiirler var. Hayatta da edebiyatta da şiire özerk bir alan açma çabası içinde olduğu görülüyor. En olumlu tarafı da "kadın-şair, şair-kadın" gibi yapay tartışmalardan, oluşumlardan uzak durması. Şiirin sadece şiir olmadığını biliyor ama şaire koltuk değneği de aramıyor.
