Yalnızlıklar adasına hapsettiğim mahkumlar ayaklandılar ve dile geldiler. Denizleri aşamayan bu mahkumların, kumsaldaki varlıklarıyla yoklukları bir olmuştu. Deniz onları yine alıp götürmek üzereyken, ağaçların birbirleriyle fısıldayışlarını duydular. Dallar ve yapraklar uzun birer kol olup yardıma yetiştiler ve rüzgar onları göğe çıkardı. Yıldızları hızla saydıkları gökyüzünden bir merdivenle aşağıya indiler ve mahkumiyetlerinin sona erdiğini ilan ettiler.
