Yok, yok ölmedin sen. "Umut susar" demiştin "ölümde". Umutların susmadı. Yaşadığını, soluk alıp verdiğini, nefesini hissediyorum iliklerimde hala. Ama bizimki ölümden beter biliyor musun? Yokluğuna alışamadım, alışamadım... Keşke unutabilseydim.
Yağmurlar başladı. Sonyaz yağmurları. Birlikte ıslandığımız yağmurlar. Yalnız ıslanıyorum artık. Yine fırtınalar çılgın, yıldırımlar düşüyor sokaklara ve şarkı söylüyorum ben ağaçlar devrilirken. Ama bu şarkı ikimizin şarkısı değil inan. Meydan okuma, başkaldırı ve isyan var artık sözlerinde. Ben yazıyorum.
Hayır, senden söz etmeyeceğim hiç... Seni anlatmayacağım bekleme boşuna. Saklısın artık, saklısın. Hiç bulunmayacak bir yerde gizliyorum seni. Sen de bilmiyorsun nerede gizlendiğini. Çıkartır mıyım bir gün? Hayır! Hayır! Orada yaşamalısın sen. Her çıkışında kahroldum sensizliğe.
