Sohbet; doğru yolu gösterme, gönülleri Hakk'a uyarma; söz, ve düşünce ile başkalarının ufkunu açma, kalben, fikren insanların Allah'a ulaşmasına engel sayılan mâniaları bertaraf ederek duygu ve düşünceleri Hak'la buluşturma; Hak'la tanışık ruhların da, O'nunla münasebetlerinde daha bir derinleşip yükselmelerine vesile olma ve onları "insan-ı kâmil" ufkuna yönlendirme demektir ki, ihtimal Yunus da, "Asayiş kılan cânı evliya sohbetidir." diyerek, işte böyle yüksek hedefli bir musahabenin hayatiyetini vurgulamak istemiştir.
Evet, aynı ruh, aynı duygu, aynı düşünce, aynı mefkûre etrafında kenetlenmiş kimselerin birlik içinde Hakk'a yönelişlerinde öyle bir derinlik, his ve şuurlarında öyle bir zenginlik, zikr ü fikirlerinde öyle bir enginlik vardır ki, en istidatlı fertler ve en kâmil insanların bile, böyle bir heyet içindeki vâridlerin en küçüğünü dahi tek başlarına elde etmeleri mümkün değildir.
