Büyük İslam filozofu Farabi'ye göre; siyaset ile mutluluk arasında bir bağ vardır. İnsanın topluluk halinde yaşamasının temelinde yardımlaşmaya duyulan ihtiyaç yatmaktadır. Ona göre devletin menşei, şu görüşler üzerine oturur: Ontolojik izah tarzı, biyo-organik nazariye, tabii çevre nazariyesi, ihtiyaç teorisi, sevgi ve adalet kuramı ve saadet nazariyesidir.
Meşhur filozof İbn-i Haldun ise, devletin kaynağını kuvvete dayandırmaktadır. Ona göre, dayanışmaları çok güçlü olan göçebe topluluklar şehirlerde yaşayan insanlar üzerinde kuvvete dayanarak hakimiyet kurmakta ve devlet doğmaktadır. M. Hamdi Yazır'a göre, ezelde Allah ile ruhlar arasında yapılan "kalû-bela" sözleşmesi medenileşmenin ve devletin başlangıcıdır.