Bazı kelimeler asla yitirmez rengini Özlem mesela hep sarıdan çalmış sessizliğini Sararan yapraklarda beklemez miydi? Esen rüzgarını Ya da güneşini,keskin kızılın anası Sevmekse bazen köpüklü bir deniz Bazende gökyüzünden arınmış saf bir mavi Gözlerinin perdesinden Hasret defalarca ağlayıp uslanan Masum bir çocuk gibi Simsiyah veda öpücüğü ile kaybolur Umut ise bazen mavi kadar sonsuz Sarı kadar kederli Ve hep öyle kalacak
