Annemin ölümünün ardından evini boşaltırken mutfak dolabında bulduğum, içinde beğendiği tarifleri topladığı, sayfaları yemek lekeli, mavi plastik kaplı, bu küçük bakkal veresiye defterini alıp oturuyorum pencerinin önüne. Kutsal bir emanete dokunurcasına dikkatle açıyorum ilk sayfasını. Mutfaktan gelen lezzetli yemek kokuları gibi sayfalarından çocukluğumun anıları sihirli kelimerle yayılıveriyor odaya. Özlediğim anne kokusunu duymaya çalışıyorum sararmış sayfalarında, çünkü annem hep yemek kokardı ben okuldan eve geldiğimde... Annesi çalışmayan çocuğun okul dönüşü şahanedir. Boynundaki ipe takılı anahtarla açmaz sessiz evin kapısını annesi ev hanımı olan çocuk. Kurabiye kokusu duyulur daha dış kapıdan girmeden, kapı önünde ayakkabılar vardır genellikle evde misafir olduğunu belli eden, el öpme faslı çabucak savuşturulup ikramlara dalınır tatlısıyla, tuzlusuyla.
