"...Bu sabah irkilerek uyandım! Bir kahve tadında şekersiz kalışlarım ve ayrılıkların o sevişgen zamansızlığında asiydim, o yüzden her gidişinde ağladım... Ve asılı kalan düşlerimle dertleştim bu sabah. Bir şiiri astım en tepeye. Şiir üzgündü, şiir yorgun. Ve son kez en güzel düşlerimi astım şiirime..." -Sema Moritz-
Artık kitap çıkabilir :) Elif Gamze düşlerinin şiirlerini rengârenk iplere asıyor, rengârenk mandallarla da tutturuyor... çünkü sabah olmalı, güneş her gün daha da sıcacık doğmalı...
ve satır aralarında sakladığı "aşk"la bize aralıksız umut sinyalleri veriyor...
