Biz hep tek elimiz havada, aklımızı kompartımanlara ayırdık Vuruluşuna şahit olduk sonra bir martının denizinden Ceviz boyası bir ah bırakıp gitti herkes ve giderler Biz hep kalbimize bağdaş kurup oturan ıssızlığımızla kaldık Bir kuş tüyü düşmeyegörsün çökük omuzlarımıza Aklımıza bağladık alıp, sonra kaçırdık...
