Yaygın kanının aksine, D.H. Lawrence'da sert bir cinsellik yoktur. Hatta, neredeyse oyuncu, iyiliksever, hayırsever bir cinselliktir karşımıza çıkan. İnsanlar birbirlerine karşı samimidir, yazar da o ölçüde katkıda bulunur bu samimiyete. Gerçek tüm çıplaklığıyla gözlerimizin önündedir; güneş sanki her şeyi aydınlatmaktadır; insanlar kıskanırlar, insanlar kötüdürler, insanlar birbirlerini aldatır. Ama aynı ölçüde naziktir insanlar, iyidirler, bir anda birbirlerine sarılıverir, bir anda öpüşmeye, sevişmeye başlarlar. Her şey doğaldır bu yüzden Lawrence'da. O yüzden de aşk, hakikaten harman yerindedir, ve samanlık seyrandır, ve ateş düştüğü yeri yakar; "ama bu ilişkiler, saman alevi gibi" derseniz, hem haklısınızdır hem de değilsinizdir. Hayat biraz da böyledir.
