İçimdeki karmaşadan kaçardı uykularım, Açardı göz kapaklarımı sensizlik, Sabahı sabırla bekleyen, Sokak lambası aydınlığında yalnızlığım, Uykusuz her gecem gibi; Bin defa daha uykusuz kalırdım... Bir yılanın zehriydi gidişin Yavaş yavaş tükeniyordu gücüm, Çoktan felç olmuştu yaşama sevincim. Sen yokken ben; Bin defa daha ölürdüm...
