Uzayıp gidiyor umutlarım boylu boyunca Sonsuzluğun akşamlarına Tıpkı genç bir kızın saçları gibi Deli dolu ve dalgalı Gönlümüzden geçen duygu seli gibi Sürükleyip götürüyor, işte hayat treni bizleri Son yolculuğun akşamlarına Çek makinist çek, son istasyondur durağım Götür beni başka mevsimlerin iklimlerine Her ayrılık olsa da sevdiklerimizden hüzün Gerçek değil midir, son ayrılık.
