Sokaklarda altıncı ayım. Artık ben de onlardan biriyim. Kimi gün işsiz kimi gün çaresiz ama hep karamsar...
Yaşadığım zamanın dışına çıkamıyorum. Yarın ne olacak bilmiyorum. Yıllarını böyle geçirenler var çevremde... İtilip kakılmayla biten günün ardından bir apartman girişine kıvrılan ya da duvar diplerine parklardaki banklara hatta bankaların para çekme kabinlerine sığınanlar... Soğuktan mosmor kesilmiş yalın ayaklar... Bir lokma ekmek uğruna harcanan çaba... Kedilerin köpeklerin tozun toprağın arasında öbek öbek çocuklar... İtiş kakış oynanan oyunlar... Ellerinde çiklet şeker kağıt mendil kutuları... Abi sakız... Abi mendil... Abi silelim... Abi parlatalım... Yüzleri gözleri kir pas içinde, çelimsiz, ağlamaklı boynu bükük küçük insanlar... İşte onlardan biri de benim artık! Diğerlerinin anlattıkları, yaşadıkları benim gelecek.günlerim...
